Kierownik: prof. UAM dr hab. Michał Ziarko Wykonawcy: prof. UAM dr hab. Aleksandra Jasielska

Jedną z najbardziej rozpowszechnionych chorób przewlekłych jest RZS. W roku 2000 zostało wprowadzone do Polski nowoczesne leczenie biologiczne tego schorzenia. Jego celem jest osiągnięcie stanu remisji lub niskiej aktywności choroby. Leki biologiczne blokują cytokiny lub fragmenty komórek uczestniczących w zapaleniu. Do leków biologicznych stosowanych w RZS zalicza się: (1) Inhibitory TNF α, (2) inhibitory Interleukiny 6, (3) inhibitory kostymulacji limfocytu T, (4) inhibitory limfocytu B, komórki produkującej przeciwciała. Zgodnie z wytycznymi europejskimi (EULAR) lek biologiczny powinien być włączony do leczenia pacjentów z RZS wtedy, gdy tzw. klasyczne leki modyfikujące przebieg choroby nie prowadzą do zmniejszenia ani zahamowania stanu zapalnego.

Ważnym aspektem funkcjonowania pacjentów z chorobami reumatycznymi, silnie wpływającym na ich jakość życia jest występowanie negatywnych stanów afektywnych. Chorzy na RZS częściej niż populacja ogólna doświadcza zaburzeń lękowych oraz objawów depresyjnych. Fakt ten tłumaczony jest za pomocą dwóch hipotez: (1) wskazuje się na wpływ ustawicznego konfrontowania się z własną bezsilnością i bezradnością, które sprzyjają pojawianiu się i utrzymywaniu symptomów depresyjnych, (2) upatruje sie źródła depresji w mechanizmach neuroimunobiologicznych. Celem badań jest całościowa ocena dobrostanu osób z RZS uwzględniająca aspekty funkcjonowania: emocjonalnego i behawioralnego. Badania mają na celu uchwycenie zmian w nastroju następujących w trakcie leczenia. Planujemy przebadać chorych od 4 do 12 razy (w zależności od schematu leczenia). Pomiar będzie prowadzony w trakcie wizyt kontrolnych.